21

خوب به این تصاویر نگاه کنید.

تا به حال فکر کرده اید که همه ی هزینه های سنگینی که این حیوانات باید از مهم ترین سرمایه زندگیشان که همانا سلامتیشان است، بپردازند به خاطر چیست؟

‎جراحی زیبایی ماهی، دستکاری ظاهری ماهی با وسایلی مانند قیچی، سرنگ، رنگ، داروها، تتو (خالکوبی) و... است، که هدف آن نجات یا حفظ جان جاندار نمی‌باشد‫.‬
‎مطالعات نشان می‌دهد که ماهی‌ هایی که تحت عمل جراحی آرایشی قرار گرفته اند، دچار کاهش مقاومت در برابر عفونت می‌گردند و همچنین بیماری های کلیوی ناشی از تزریق مواد مصنوعی به بدن باعث مرگ و میر تعداد زیادی از این ماهی‌ها می‌شود. برای انجام عمل زیبایی لازم است که بخشی از موکوس روی فلس و پوست ماهی حذف شود که به عنوان اولین سد دفاعی بدن ماهی در برابر عوامل بیماریزای باکتریایی و قارچ مطرح است. این لایه مخاطی دارای خاصیت ضد باکتری بوده و همچنین به تنظیم اسمزی کمک می‌کند. برداشتن و از بین بردن این لایه کمترین ضرری است که به ماهی‌های رنگ شده وارد می‌شود. بنا به گفته یک دامپزشک که این عمل را روی ماهی‌ها انجام داده بود، سوزن خالکوبی باید به اندازه ۳ میلیمتر وارد بدن حیوان شود تا بتواند رنگ آکرولیک را روی پوست حیوان ثابت کند.

‎حال شما تصور کنید که این ماهی‌های کوچک کم وزن که سه عدد از آنها در یک کف دست به راحتی جا می‌شوند چه فشاری را باید تحمل کنند تا این کلمات روی بدنشان نقش ببندند.
‎اگر این تناسب را نسبت به خودتان تجسم کنید، مبینید چه احساسی دارد وقتیکه یک قیچی که چند برابر از طول بدنتان بزرگ تر است دست شما را قطع کند و یا سرنگی که به اندازه یک لوله است مواد مصنوعی وارد بدنتان کند.

این در حالیست که بطور متوسط از هر ۱۰ ماهی که روی بدن آنها خالکوبی می‌شود، ۳ عدد از آنها در حین عمل جان باخته و یا اصلا به هوش نمی‌آیند. اگر‫ حتی  این ماهی‌های کوچک زنده بمانند، بعد از بیهوشی دچار درد شدید و استرس می‌شوند. شواهد علمی نشان می‌دهد که ماهی‌ها به علت وجود سیستم عصبی قادر به درک احساس درد می‌باشند و هیچ مطالعه‌ای نتوانسته ثابت کند که آنها کمتر از انسانها درد را احساس می‌کنند‫.‬

‎روش های جراحی زیبایی در ماهی ها:

-رنگرزی تزریقی
رنگرزی (رنگ آمیزی مصنوعی ماهی) شامل تزریق رنگ به ورید یا عضله ماهی توسط سرنگ است. این سرنگ در مقیاس انسان برابر است با سرنگی به کلفتی قطر دو مداد که رنگ را به بدن تزریق می‌کند.
رنگ مصنوعی از طریق خون حیوان به تمامی نقاط بدن پخش می‌شود و رنگ بدن ماهی را تغییر می‌دهد.

-خالکوبی (تتو)
با استفاده از دستگاه خالکوبی رنگ به زیر پوست ماهی فرستاده می‌شود. این روش در ماهی بسیار سخت و خطرناک است، چرا که باید زیر فلس ماهی خالکوبی شود و هر حرکت اشتباهی می‌تواند فلس بدن ماهی را از آن جدا کند که خود عامل خونریزی و عفونت خواهد شد.

-فرو بردن
یکی دیگر از روشهای رنگ کردن ماهی فرو بردن آن در مواد رنگی شیمیای است. رنگهای شیمیایی از طریق آبشش‌ها و احتمالا معده ماهی جذب بدن می‌شوند و روی پوست ماهی تاثیر می‌گذارد. این عمل روی تنفس و سیستم ایمنی ماهی اثر منفی می‌گذارد.

-خراش دادن
خراش دادن در واقع یکی از روشهای کمتر شناخته شده در عمل جراحی زیبایی ماهی است. باله (یا بدن) قربانی (شاید این کلمه مناسب‌تر باشد!) توسط یک وسیله سخت و تیز خراش و تغییر شکل داده می‌شود. دو هفته زمان لازم است تا ماهی بعد از این عمل بهبود حاصل کند.

-قطع عضو
یکی از غیرانسانی‌ترین و بدترین روشهای عمل جراحی زیبایی ماهی قطع عضو است. در این روش با استفاده از قیچی باله‌های ماهی را قطع کرده و به شکل دلخواه در می‌آورند. قطع باله دمی حیوان بطور کامل یکی از معمول‌ترین انواع آن است. که باعث می‌شود ماهی شکلی شبیه به قلب (نمادی از عشق) پیدا کند. باله دمی حیوان یکی از مهم‌ترین اعضا ماهی برای حرکت در آب و حفظ تعادل می‌باشد. فلج کردن یا ناقص کردن موجود زنده به بهانه زیبایی یکی از غیراخلاقی ترین بلاهایی است که بشر بر سر حیوانات می‌آورد.

-رنگدانه‌های خوراکی‌
یکی دیگر از روشهای رنگ کردن ماهی، استفاده از رنگدانه‌های خوراکی (مصنوعی و طبیعی) می‌باشد. رنگدانه‌های خوراکی را به رژیم غذایی ماهی اضافه می‌کنند که به تدریج باعث تغییر رنگ بدن ماهی می‌گردد. هرچند این روش کمتر از روشهای قبلی برای ماهی خطرناک است اما به علت اینکه مواد غیرحیاتی مصنوعی و غیرطبیعی را از طریق غذا وارد بدن ماهی می‌کنند توجیه اخلاقی ندارد.
با حساس تر شدن مردم نسبت به عدم خرید ماهی‌های رنگ شده، بسیاری از فروشندگان ماهی‌های زینتی، ماهی‌های رنگ شده توسط روش تزریق یا فرو بردن را به اسم روش خوراکی به مشتریان می‌فروشند.

-روش ژنتیکی‌
‎اصلاحات ژنتیکی یکی دیگر از روشهای تغییر شکل ظاهری ماهی های زینتی است. در این روش با استفاده از تغییرات ژنها نسلهایی از ماهی تولید می‌گردند که رنگهای متفاوتی با شکلهای طبیعی تر خود دارند. بسیاری از ماهی های زینتی در واقع انواع اصلاح نژاد شده یا تغییر شکل یافته ای از اجداد طبیعی خود هستند.

‎وقتی تقاضا نباشد، تولید متوقف خواهد شد

و رنج پایان می پذیرد.