19

مراسم ساعت زمین شنبه شب ۲۶ مارس برابر با ششم فروردین ماه سال ۹۰ از سوی سازمان ملل متحد در سراسر جهان برگزار می شود. به گزارش مهر، در این مراسم برنامه خاموش کردن چراغ های اصلی بین ساعت ۲۰:۳۰ دقیقه تا ۲۱:۳۰ دقیقه به وقت محلی انجام می شود. سال گذشته صدها میلیون نفر در ۱۲۸ کشور جهان در این مراسم شرکت کردند و موجب شدند یکی از پر مشارکت ترین برنامه های آگاهی رسانی جمعی در جهان به مرحله اجرا گذاشته شود. 

براساس این گزارش، نیت اصلی از این اقدام این است که آگاهی درباره تغییرات آب و هوایی و نیاز به مصرف محتاطانه انرژی در جهان ابقا شود. دبیر کل سازمان ملل متحد در پیامی به این مناسبت گفت: فردا، صدها میلیون نفر در سراسر جهان مراسم ساعت زمین را اجرا می کنند، هر یک از این مردان، زنان و کودکان با خاموش کردن چراغ هایشان برای مدت ۶۰ دقیقه در ساعت ۲۰:۳۰ به وقت محلی، پیام محکمی می فرستند مبنی بر اینکه می خواهند آنچه در دنیای می گذرد را تغییر دهند. 

بان کی مون افزود: همچون سالهای گذشته، جوامع سازمان ملل متحد در سراسر جهان در این برنامه مشارکت می کنند، در نیویورک همه ساختمان های سازمان از جمله ساختمان اصلی یعنی مقر ملل متحد در تاریکی فر می رود. 

دبیر کل سازمان ملل متحد در بخش دیگری از این پیام گفت:در سراسر جهان، افراد، اجتماعات، کسب و کار و دولت ها مشغول ایجاد نمونه های جدید برای آینده مشترک ما هستند. دیدگاه هایی جدید برای زندگی پایدار و فن آوری های جدید که آن را درک کنند. اجازه دهید فردا به اتفاق در این تلاش مشترک برای حفظ کره زمین و حصول اطمینان از بهزیستی ابنای بشر شرکت کنیم، اجازه دهید از ۶۰ دقیقه تاریکی برای کمک به اینکه جهان شاهد روشنی باشد، استفاده کنیم. 

رئیس ستاد محیط زیست و توسعه پایدار از پیوستن مدیریت شهری تهران برای اولین بار در طرح جهانی ساعت زمین خبر داد و افزود: در این راستا برج میلاد بمدت یک ساعت در روز "ساعت زمین" ۲۶ مارس مصادف با ششم فروردین به مدت یک ساعت خاموش می‌شود. "محمدهادی حیدرزاده" از پیوستن مدیریت شهری تهران برای اولین بار در طرح جهانی ساعت زمین (Earth Hour) در سال جاری خبر داد و گفت: این برنامه از سال ۲۰۰۷ میلادی برای اولین بار در کشور استرالیا و توسط صندوق جهانی حیات وحش(World Wildlife Fund) اجرا شده است که با استقبال کم نظیر مردم سراسر جهان مواجه شد به طوری که بیش از ۱۲۸ کشور جهان در این طرح مشارکت داشتند.

منبع: خبرگزاری مهر

18

حیوانات یکدیگر را عاشقانه و بدون دلیل و منفعت دوست می دارند. دوست می دارند و هرگز نمی پرسند چرا، عشق می ورزند تنها به این دلیل که پروردگار آنان را با عشق  و محبت خود آفریده است. بیایید ما نیز در آغاز یک سال نو، از حیوانات بیاموزیم و عشق، زندگی، دوستی و صلح را در کنار یکدیگر تجربه کنیم. تفنگ هایمان را بر زمین بگذاریم و دست دوستی و زندگی و عشق به سوی یکدیگر دراز کنیم. هیچ چیز بیش از این، آرامش خاطر، شادی، خوشبختی  و گرما را در زندگی برایمان به ارمغان نخواهد آورد. بیایید سال نو آریایی را با دید محبت و بخشش و مهربانی به تمامی موجودات، همانطور که زرتشت بزرگ، پیامبر این بوم و خاک به پارسیان سفارش کرده بود، آغاز کنیم.

 ظلم، ستم، درد، جنگ و ویرانی، پایان پذیر نیست، مگر آنکه از خودمان شروع کنیم. 

17

۸۰ سال پیش، به همراه ورود چای به ایران، ماهی قرمز سمبل عید چینی نیز، به سفره های هفت سین نوروز پارسی ما وارد شد. بی خبر از آنکه بدانیم در عید چینی، ماهی قرمز ها را در آب های روان رها می کنند تا سمبلی باشد برای جریان زندگی و ما ندانسته آنها را اسیر تنگ های بلورین و خفقان آوری می کنیم تا همراه با رشد سبزه های مان و باروری زمین، روز به روز به مرگ نزدیک تر شوند.
همانطور که کمال الملک در تابلوی معروف خود در کاخ گلستان، هفت سین، به شرح این موضوع پرداخته، ماهی قرمز هیچ جایگاهی در سفره ی هفت سین پارسی نداشته و ندارد. ایرانیان باستان با پیروی از رسوم زرتشتی، در سفره سال نو آریایی، انار را به نشانه ی باروری و عشق و سیب سرخ را درون ظرف آب مقدس رها می کردند تا عشق و باروری در این دیار پایدار بماند.

هر ساله، پنج میلیون ماهی به دلیل خودخواهی و جهالت ما ایرانیان، جان می سپارند. پنج میلیون ماهی به خاطر رنگ و لعاب دروغین سفره هفت سین. ماهیان کوچک و بی گناهی که برای سرگرمی و فراهم شدن لذت ما ایرانیان، در استخر های غیر استاندارد و آلوده ای که ناقل انواع و اقسام بیماری هاست، پرورش می یابند و روانه ی خانه هایمان می شوند. ماهیانی که به علت حمل نادرست تا محل توضیعشان، اولین سکته ی قلبی خود را در عمر کوتاهشان تجربه می کنند تا پس از پرتاب و تقسیم بندی از منبع اصلی به سطل های بی شمار آب، برای دومین بار در تپش قلب های کوچکشان وقفه ای ایجاد شود. سومین سکته ی قلبی را وقتی متحمل می شوند، که در تنگ های بلورین خانه هایمان، تلنگری را برای ترساندن او و خنده و سرگرمی خود و کودکانمان به تنگ آب می زنیم. صدا موج برمی دارد و می رود تا قلب بی گناه ماهی را برای همیشه از تپش باز ایستاند. او به پهلو بر روی آب می آید و ما هرگز نمی اندیشیم که شاید در آرزوی دیدن بهاری دیگر بود.

 

ظلم در فرهنگ ایرانی جایی ندارد. 

بیایید از خودمان شروع کنیم...

 

16

آیا می دانید سالانه بیش از ۵۰ میلیون حیوان، اعم از: چین چیلا، روباه، مینک، خرگوش، سمور، راکون و دگر حیوانات  حیات وحش و ۲ میلیون سگ و گربه در مزارع تولید پوست در شرایط هولناک پرورش یافته و به طرق گوناگون کشته می شوند؟

در این بین ۵۰٪ پوست حیوانات تنها در کشور چین تهیه و صادر میگردد. 

در طول زمان پرورش و حیات این حیوانات، از آنها در قفس های فلزی و تنگی نگهداری میشود که بدلیل نداشتن حق زندگی و رفتار طبیعی دچار استرس روانی حاد و شدیدی می گردند و همچنین تولید مثل های مداوم و پرورش حیوانات جهت تولید رنگهای خاص باعث ناهنجاریهای شدید جسمی و روحی در آنان می شود.

روش کشتار در مزارع تولید پوست:

• کشتار با برق جهت جلوگیری از آسیب به پوست: روباه ها بیشتر توسط برق کشته می شوند. معمولا با اتصال یک الکترود حامل جریان مستقیم برق به مقعد حیوان و دیگری در دهانش و سپس وارد کردن ۲۴۰ ولت برق، حیوان فریاد می زند، میلرزد، بدنش سفت می شود، دندانهایش بیرون میریزد و در نهایت به بدترین شیوه ممکن جان می سپارد. اتصال برق بعنوان یک فلج کننده عمل می کند و حیوان بعد از گذشت چیزی حدود ۵ الی ۱۰ دقیقه دچار حمله ی قلبی شده و میمیرد.

• شکستن گردن حیوان: برای کشتن حیوانات دارای جثه ی کوچک از روش آسان و ارزان شکستن گردن استفاده می شود. قاتل یک دست خود را به دور گردن حیوان حلقه می کند و با دست دیگر قسمت پایینی بدن حیوان را میگیرد و گردن او را به شدت میپیچاند. حیوان ۵ دقیقه بعد از شکسته شدن گردن با زجر و درد فراوان میمیرد.

• تزریق سم به حیوان: مزارع تولید پوست حق استفاده از سم ( سدیم پنتوباربیتال ) را که برای از بین بردن بدون درد حیوانات خانگی توسط دامپزشکان استفاده می شود را ندارند، زیرا این سم از نظر قانونی تحت کنترل بوده و فقط در اختیار دامپزشکان و مراکز درمانی مجاز قرار گرفته می شود و از طرف دیگر این سم از نظر قیمت بسیار گران بوده و لذا برای از بین بردن خیل عظیم حیوانات مزارع تهیه پوست استفاده نمی شود. در این موارد برای از بین بردن حیوانات با سم از سولفات منزیم، هیدرات کلرال و سولفات نیکوتین ( اغلب مخلوط شده با الکل ) استفاده می شود که مرگی بسیار دردناک و تدریجی را بدنبال دارد.

• کشتار با گاز: استفاده از گاز دی اکسید کربن و یا منو اکسید کربن بیشتر برای کشتن مینک ها ( خزها ) استفاده می گردد. گاز دی اکسید کربن با غلظت ۱۰۰٪ حیوان را زود از بین میبرد ولی قبل از آن باعث سوزش بسیار شدید و سوخته شدن منافذ تنفسی او می گردد. حیوان در این شیوه در اتاقک گاز به دور خود می چرخد و سرش را برای دوری از گاز بالا نگه می دارد. محققین به این نتیجه رسیده اند که به دلیل اینکه مینک ها می توانند نفس خود را به مدت طولانی نگه دارند، استفاده از این گاز بسیار غیر انسانی میباشد. منو اکسید کربن معمولا از طریق اگزوز موتور تراکتور وارد اتاقک گاز شده و باعث بیهوش شدن حیوان پس از یک دقیقه می شود، لذا معمولا بعد از استشمام گاز، پوست حیوانات در حالی که هنوز زنده هستند کنده می شود. 

• تله پا بند فلزی کشتار: این تله مخصوص حیواناتی از قبیل راکون، روباه، باب کت، لینکس و... است که به غیر از مزارع تولید پوست توسط شکارچیان بی رحم به قتل می رسند. در این روش اگر حیوان بعد از چند روز گیر کردن در تله بر اثر گرسنگی و یا حمله حیوانات دیگر ( قبل از رسیدن قاتل اصلی) از بین نرود، معمولا برای فرار کردن یکی از پاهای خود را با دندان می کند ولی دورتر به دلیل عفونت یا خونریزی شدید جان خود را از دست می دهد. معمولا این گونه تله ها را نزدیک دریاچه یا رودخانه ی عمیق می گذارند تا حیوان بعد از فرار در آب غرق شود و از آنجائیکه حیوانات اسیر در اینگونه تله ها معمولا زنده میمانند، دام گذاران شیطان صفت از روش های زیر برای کشتن حیوانات گرفتار شده در دام استفاده می کنند: ۱- خرد کردن سر حیوان با چوبدستی یا چماق ۲- خفه کردن حیوان با طناب ۳- شلیک تیر به مغز حیوان 

چه سرنوشتی انتظار این معجزات دوست داشتنی پروردگار را می کشد؟

برق شادی را از چشمان زیبایشان نگیریم.