5

آیا می دانید که احتیاج یا لذت گوشت خواری ھر روز سبب کشتار کرورھا از حیوانات اھلی می گردد؟ از کرورھا خیلی بیشتر. اگر لشکر بی شمار حیوانات بیچاره ای را بشماریم که در شکارگاه ھا، ماھی گیری ھا، مرغ فروشی ھا و غیره محکوم به قربانی شدن روزانه ھستند، از میلیارد ها میلیارد جنبندگان، حساب تجاوز می کند که ھرروز تنها برای خوش آمد ذائقه فاسد شده و شکم پرستی آدمیان کشته می شوند. حساب کرده اند روی سیل خونی که از این کشتار مشئوم راه می افتد می توانند به آسانی کشتی رانی بنمایند. اما قربانی آنها به سهولت انجام نمی پذیرد، بلکه پیش از کشته شدن با حیوان به طرز وحشیانه ای رفتار می کنند. گله ھای حیوانات از شهرھای دوردست در مدت پانزده یا سی روز به ضرب چوب و تازیانه رانده می شوند. اگر بین راه از خستگی بیفتند با سیخک بلندشان می کنند و گاھی چندین روز بدون خوراک زیر تابش آفتاب سوزان یا در آغل ھای چرک و متعفن به سر می برند. بعضی از آنها می میرند و ھرگاه یکی از آنها در بین راه زایید برای اینکه از کاروان عقب نماند بچه او را جلو چشم مادرش سرمی برند. ھنوز حیوانات بیچاره از خستگی راه نیاسوده اند که با تازیانه به سوی سلاخ خانه روانه می شوند. به محض ورود در این ساختمان کثیف غم انگیز بوی خونی که خفقان قلب می آورد، زمین نمناک، خون تازه ای که از ھر سو روان است، فریادھای جانگداز حیوانات، جسدھایی که به خون آغشته شده و با تشنج می لرزند، اسب ھای لاغر نیمه جان که دو طرف آنها لاشه آویخته اند و قصاب ھایی که برای خرید لش مرده آمد و رفت می کنند و از طرف دیگر ناله گوسفندان و همهمه ی صدای دشنام و داد و فریاد آدمیان، حیوانات بیچاره از این منظره چرکین و بوی گوشت گندیده و خون برادرانشان پیش بینی سرگذشت ھولناک خود را می نمایند.

پذیرایی کنندگان آنها با چهره ھای درنده و طماع جلو آمده، ھر کدام کارد و ساطور خونین به دست دارد و روی پیش دامنی آنها از خون بسته شده سیاه رنگ و چربی برق می زند. سپس آنها را به زحمت از ھم دیگر جدا کرده کشان کشان به گوشه ای می برند. بعد دست ھا و پاھای حیوان را گرفته تا می کنند و اگر خواست استقامت بنماید با لگد و زور ورزی او را زمین می زنند. حیوان دیوانه وار کوشش می کند تا خودش را از زیر دست دژخیم رھا بنماید اما سر او را پیچ داده گلویش را با کارد پاره می کند. آن وقت خون فوران می زند. ھر دفعه که خون از ریه ھای او بیرون می آید صدای خشکی تولید کرده خون به اطراف پاشیده می شود. پس از آن مدتی دست و پا زده در خون خودش غوطه می خورد و ھنوز جانش بیرون نرفته که سر او را جدا نموده بادش می کنند. چشم ھای سیاه درخشان حیوان که تا چند دقیقه پیش از زندگانی سرشار بود غبار مرگ پرده ای روی آن را می پوشاند و زبان از دھانش با کف خونین بیرون می آید. بعد از آن شکمش را شکافته دل و روده حیوان را بیرون می کشند. بوی پشکل و بخاری که در ھوا پراکنده می شود و خون غلیظ گندیده که مگس و پشه روی آن پرواز می کنند، منظره ای چرکین و مهیبی را نمایان می سازد. قصاب ھا تا بازوی خودشان را در روده و خون حیوان فرو می برند. پس از آن پوست او را جدا می کنند و بعد از آن لاشه ھای لرزان حیوانات را با سرھای بریده و شقیقه ھای کبود و شکم ھای پاره شده و جگرھای سرخ که اغلب داغ چوب و تازیانه ای که پیش از کشتن به حیوان زده اند روی گوشت او نمودار است در گاری به چنگک آویخته و یا روی اسب انداخته به دکان ھای قصابی می فرستند. آنها این لاشه ھا را گرفته تکه تکه نموده و دست ھا و پیش بند خود را از نو خون آلود می نمایند و این تکه ھای گوشت کشته شده فروخته می شود.
مردم شکم خودشان را پر از این گوشت مردار کرده در همه ی خانه ھا ھنگام خوراک بوی دل به ھم زن عضلات سرخ کرده و پخته شده که با هزارگونه آب و تاب رنگرزی، پیرایش کردند، بلند می شود. بچه، زن، مرد از این تکه ها می خورند و اینها همان مردمانی هستند که لاف تربیت و ظرافت اخلاق و پاکدامنی و پرهیزکاری و مهربانی می زنند: قاضی، ملا، آموزگار، شاعر، ادیب، نقاش، نویسنده و همه ی کسانی که گمان می کنند در زندگانی کمال مطلوب عالی تری از زرپرستی و شکم چرانی دارند، هنگامی که می خواهند فکر بنمایند، معده ی آنان از لاشه و خون لخته شده ی جانوران سنگین است.

برق زندگی، شادی و آرامش را در چشمان زیبا و مظلومانه ی این حیوانات می بینید؟

داشتن حق زندگی و سلامت، از اساسی ترین  و مسلم ترین حقوق هر موجود زنده ای در دنیاست. بیشتر فکر کنیم!